تهران، میدان شهدا، ابتدای پیروزی، ساختمان نگار آزما
نوار عصب و عضله که الکترومیوگرافی نامیده می‌شود، آزمایشی است که در تشخیص‌های عصبی برای ارزیابی آسیب‌های مؤثر بر سیستم عصبی محیطی و سیستم عضلانی استفاده می‌شود. در واقع نوار عصب و عضله ناهنجاری‌های موجود در سیستم عصبی محیطی را در ارتباط با سیستم عضلانی اندام بدن ارزیابی می‌کند و یک روش تشخیصی بسیار رایج است که سلامت ماهیچه‌ها را در ارتباط با سلول‌های عصبی کنترل‌کننده آن‌ها بررسی می‌کند.
الکترومیوگرافی به دو بخش تقسیم می‌شود:
در بخش اول (الکترونوروگرافی)، سرعت هدایت یک محرک الکتریکی در طول عصب اندازه‌گیری می‌شود، دامنه پتانسیل الکتریکی برانگیخته شده و زمان تأخیر دیستال از طریق تحریک الکتریکی عصب با یک محرک سطحی در جای خود ارزیابی می‌شود. ثبت پتانسیل الکتریکی برانگیخته با استفاده از الکترود‌های سطحی که روی عضله قرار گرفته‌اند، ثبت می شود.
در مرحله دوم، یک الکترود سوزنی (سوزن ظریفی که در ماهیچه یا ماهیچه‌ها وارد می‌شود) ابتدا در حالت استراحت، سپس در حین حداقل انقباض عضلانی و در نهایت در حداکثر انقباض وارد می‌شود.
این قسمت دوم وجود فعالیت الکتریکی خود به خودی (علامت عصب‌کشی)، دامنه و مدت پتانسیل‌های الکتریکی عضلانی، تعداد واحد‌های حرکتی فعال شده در حداکثر تلاش را نشان می‌دهد (کاهش تعداد واحد‌های حرکتی فعال نشان‌دهنده رنج عصبی است. فعال‌شدن زودهنگام واحد‌های حرکتی نشان‌دهنده پریشانی عضلانی است).
از طریق الکترومیوگرافی می‌توان رنج یک یا چند ریشه عصبی، یک یا چند عصب، آسیب به یک یا چند تنه عصبی، گیرافتادن یک‌تنه عصبی (مانند سندرم تونل کارپال) را نشان داد.
الکترومیوگرافی در تشخیص وجود رادیکولوپاتی ناشی از فتق دیسک، ضایعات تنه عصبی، رادیکولیت و پلی رادیکولونوریت، پلی نوریت، میوپاتی، میوزیت و پلی نوزیت، می‌استنی تجویز می‌شود. مورد دوم از طریق تحریک عصبی مکرر و ثبت روی عضله تشخیص داده می‌شود.
EMG آزمایشی است که می‌تواند باعث ناراحتی بیمار شود، اما در کل کاملاً قابل تحمل است و تقریباً هر کسی می‌تواند آن را انجام دهد. موارد منع اصلی EMG عبارت‌اند از:
افرادی که دارای ضربان ساز، دفیبریلاتور‌های قلبی، محرک‌های مغزی هستند.
خطر خونریزی، در بیماران مبتلا به برخی از آسیب‌شناسی‌های در معرض خطر ( هموفیلی ) یا افرادی که از داروهای ضد انعقاد استفاده می‌کنند. در این موارد استفاده از الکترود‌های سوزنی به دلیل احتمال خونریزی و هماتوم عضلانی می‌تواند خطرناک باشد. با این حال، برای عوامل ضد پلاکتی (مانند کاردیوآسپرین )، خطر بالاتری نسبت به جمعیت عادی تشخیص داده نشد.
موارد منع مصرف نسبی در تمام مواردی رخ می‌دهد که نتایج EMG به اندازه کافی قابل اعتماد نیستند، یعنی با خطر مثبت کاذب یا منفی کاذب مشخص می‌شوند:
در نهایت می‌توان الکترومیوگرافی را در صورت بارداری نیز تجویز کرد.
قرار دادن الکترود‌های سوزنی باعث ایجاد درد برای لحظاتی کوتاه و در نتیجه زخم‌های بسیار کوچکی می‌شود که به راحتی قابل التیام است.
در برخی موارد انتشار محرک‌های الکتریکی می‌تواند احساسات ناخوشایندی مانند درد یا اسپاسم ایجاد کند، اما این احساسات موقتی هستند و تأثیری بر سلامت فرد تحت معاینه ندارند. گاهی اوقات ممکن است درد در ناحیه مورد بررسی با تداوم یک درد خفیف باقی بماند.
