تهران، میدان شهدا، ابتدای پیروزی، ساختمان نگار آزما
ارتوپدی فنی یک زیر شاخه‌ای از ارتوپدی است که بر اساس توصیه‌های پزشکی، پروتز‌ها، ارتز‌ها و کمک‌های جایگزین، اصلاحی و حمایتی را برای سیستم اسکلتی عضلانی با ماهیت عملکردی و یا زیبایی می‌سازد و با بدن بیمار تطبیق می‌دهد.
درواقع زمانی که به ارتوپدی فنی می‌پردازیم، در مورد پروتز‌های اندام تحتانی و فوقانی، کلاه، کفش‌ها، کرست‌ها و بریس‌های سفارشی، جوراب‌ها و کفی‌های سفارشی صحبت می‌کنیم. پس از معاینه و تشخیص دقیق نیاز و آسیب بیمار توسط پزشک، قطعه مورد نظر تجویز می‌شود و یا با توضیح اطلاعات بیماری به بخش ارتوپد فنی ارجاع داده می‌شود.
تهیه وسایل کمکی برای زندگی روزمره یکی دیگر از وظایف ارتوپدی فنی است. تمرکز به طور ویژه بر حفظ تحرک در افراد با سن بالا است. کمک‌های ارتوپدی شامل ویلچر، بالشتک صندلی، پروتز، ارتز، کرست، کفش ارتوپدی سفارشی، کفی، اصلاح کفش و موارد دیگر می‌باشد. حوزه‌های کاربرد هم درمان همراه با عمل و مراقبت‌های پس از آن و هم درمان کاملاً محافظه کارانه است. به طور کلی در ارتوپدی و جراحی، ارتوپدی فنی یک ستون مهم از درمان محافظه کارانه را تشکیل می‌دهد.
تکنسین ارتوپد فنی به کسی گفته می‌شود که موارد عنوان شده را متناسب با نیاز بیمار طراحی و تولید می‌کند. در واقع او یک متخصص بهداشت ودر عین حال یک سازنده ماهر است. برای ساخت یک قطعه پزشکی، ابتدا ارزیابی فنی عملکردی توسط پزشک و تکنسین ارتوپدی فنی انجام می‌شود و سپس تکنسین مسئولیت ساخت قطعه مد نظر بیمار را بر عهده می‌گیرد و با روش‌های دیجیتال سنتی یا مهندسی معکوس، بررسی‌های مورفولوژیکی مفید برای مطالعه یک قطعه پزشکی را تولید می‌کند.
یک متخصص ارتوپدی فنی دستگاه را طراحی، ساخت یا تطبیق می‌دهد و مسئول کارایی آن است. پس از اتمام ساخت دستگاه پزشکی، تکنسین ارتوپدی آزمایش را انجام می‌دهد. این کار به کیفیت و عملکرد دستگاه تولید شده توجه دارد و مطابقت عملکرد با الزامات عملکردی و همچنین ایمنی استفاده را تأیید می‌کند.
در نهایت قطعه پزشکی همزمان با یک برنامه آموزشی و توانبخشی به بیمار تحویل داده می‌شود که امکان درمان رضایت بخش را فراهم می‌کند و امکان دستیابی به استقلال و افزایش کیفیت زندگی بیمار را ممکن می‌سازد.
نقاط کانونی در ارتوپدی فنی اتصالات مصنوعی پس از قطع عضو اندام فوقانی و تحتانی و همچنین اتصالات ارتز برای بیماران نیمه فلج و فلج است. حتی درمان محافظه کارانه بی‌ثباتی مفصل اغلب نیاز به تنظیم ارتز حمایتی دارد. اتصالات پروتز باید به صورت جداگانه با نیاز‌های بیمار تنظیم شود. پیش نیاز اساسی، شکل دهی بهینه عمل و بعد از عمل اندام باقیمانده است.
امروزه مدرن‌ترین پروتز‌های خارجی با سیستم‌های مفصل زانو با کنترل ریزپردازنده و پا‌های فنر کربنی برای درمان قطع عضو اندام تحتانی در دسترس هستند. قطع اندام فوقانی را می‌توان با دست‌های مصنوعی میوالکتریک و چند مفصلی بسیار متمایز، و همچنین با پروتز‌های سیلیکونی غیرفعال و کمتر مشخص درمان کرد. سازگاری کامل و آموزش بهینه در استفاده از پروتز در اینجا اولویت اول را دارد. مراقبت با نیاز‌های فردی در کار و زندگی روزمره و توانایی‌های بیماران تطبیق داده می‌شود.
