تهران، میدان شهدا، ابتدای پیروزی، ساختمان نگار آزما

فیزیوتراپی مچ پا

فیزیوتراپی مچ پا

فیزیوتراپی مچ پا یکی از درمان های مناسب برای درد مچ پامیباشد، از آنجایی که زمان زیادی را روی پاهای خود می گذرانیم، آسیب به مچ پا یا خود پا می تواند علاوه بر تناسب اندام، سبک زندگی روزمره ما را به شدت محدود کند. بهترین راه برای کمک به بهبودی مچ پا یا پا استراحت و ثابت نگه داشتن وزن کنترل شده است. نوار تسمه یا سایر اشکال حمایت از مچ پا می تواند به کاهش احتمال آسیب مجدد کمک کند، زیرا ثبات اضافی تضمین می کند که رباط ها و تاندون ها بیش از حد کشیده نمی شوند. استفاده از کفش مناسب می تئاند راه تضمین شده ی برای پا آسیب دیده باشد،  همچنین با برانامه ی فیزیوتراپیی منظم پا، مچ پا را می توان تقویت کرد.

پارگی تاندون مچ پا

پارگی تاندون مچ پا آسیبی است که پشت پا را تحت تاثیر قرار می دهد. این بیماری عمدتاً در افرادی که ورزش های تفریحی انجام می دهند رخ می دهد، اما ممکن است برای هرکسی اتفاق بیفتد. تاندون  یک طناب  قوی است که ماهیچه های پشت ساق پا را به استخوان پاشنه پا متصل می کند. اگر تاندون پا خود را بیش از حد کشش دهید، ممکن است به طور کامل یا جزئی پاره شود.

اگر تاندون  شما پاره شود، ممکن است صدای پارگی بشنوید و به دنبال آن یک درد شدید فوری در پشت مچ پا و ساق پای شما ایجاد شود که احتمالاً بر توانایی شما در راه رفتن صحیح تأثیر می گذارد. جراحی اغلب برای ترمیم پارگی انجام می شود. با این حال، برای بسیاری از افراد، درمان غیرجراحی به همان اندازه کار می کند.

علائم پارگی تاندون مچ پا چیست؟

اگرچه ممکن است هیچ علامت یا علامتی با پارگی تاندون  نداشته باشید، اما اکثر افراد این علائم زیر را دارند:

  • احساس لگد زدن به ساق پا
  • درد احتمالاً شدید و تورم در نزدیکی پاشنه پا
  • ناتوانی در خم کردن پا به سمت پایین یا “هل کردن” پای آسیب دیده هنگام راه رفتن
  • ناتوانی در ایستادن روی انگشتان پای آسیب دیده
  • صدای ترکیدن یا کوبیدن در هنگام آسیب دیدگی

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

در صورت شنیدن صدای ترک در پاشنه خود، به خصوص اگر پس از آن نمی توانید به درستی راه بروید، فوراً به پزشک مراجعه کنید.

بیشتر بخوانید: کلینیک فیزیوتراپی شرق تهران

مواردی که باعث پارگی تاندون میشود

علل پارگی تادون مچ پا

تاندون به شما کمک می کند تا پای خود را به سمت پایین بگیرید، روی انگشتان پا بلند شوید و هنگام راه رفتن پای خود را فشار دهید. شما تقریباً هر بار که راه می روید و پای خود را حرکت می دهید، به آن تکیه می کنید. پارگی معمولاً در بخشی از تاندون رخ می دهد که در فاصله 2 1/2 اینچ (حدود 6 سانتی متر) از نقطه اتصال آن به استخوان پاشنه قرار دارد. این بخش ممکن است مستعد پارگی باشد زیرا جریان خون ضعیف است که همچنین می تواند توانایی آن را برای بهبودی مختل کند.

پارگی ها اغلب به دلیل افزایش ناگهانی فشار روی تاندون آشیل شما ایجاد می شود. نمونه های رایج عبارتند از:

  • افزایش شدت مشارکت ورزشی به ویژه در ورزش هایی که شامل پریدن است
  • سقوط از ارتفاع
  • قدم گذاشتن در یک سوراخ

مواردی که میتواند باعث پارگی تاندون مچ پا شود

عواملی که ممکن است خطر پارگی تاندون مچ پا را افزایش دهند عبارتند از:

  • سن: اوج سن پارگی تاندون آشیل 30 تا 40 سالگی است.
  • رابطه ی جنسی: احتمال پارگی تاندون در مردان تا 5 برابر بیشتر از زنان است.
  • ورزش های تفریحی: آسیب های تاندون  بیشتر در طول ورزش هایی رخ می دهد که شامل دویدن، پریدن، و شروع و توقف ناگهانی است مانند فوتبال، بسکتبال و تنیس.
  • تزریق استروئید: پزشکان گاهی اوقات برای کاهش درد و التهاب، استروئید را به مفصل مچ پا تزریق می کنند. با این حال، این دارو می تواند تاندون های مجاور را ضعیف کند و با پارگی تاندون آشیل همراه است.
  • آنتی بیوتیک های خاص: آنتی بیوتیک های فلوروکینولون، مانند سیپروفلوکساسین (سیپرو) یا لووفلوکساسین (لواکین)، خطر پارگی تاندون آشیل را افزایش می دهند.
  • چاقی: اضافه وزن به تاندون مچ پا فشار بیشتری وارد می کند و میتواند باعث پارگی در ناحیه مچ پا شود.

پارگی تاندون مچ پا

نکاتی که میتواند باعث جلوگیری از پارگی تاندون شود

با رعایت نکان زیر میتوان ار این آسیب تا حد زیادی جلوگیری کرد

  • کشش و تقویت عضلات ساق پا: ساق پای خود را آنقدر بکشید که کشش قابل توجهی را احساس کنید اما درد نداشته باشید. در طول کشش پرش نکنید. تمرینات تقویت کننده ساق پا همچنین می تواند به عضلات و تاندون کمک کند تا نیروی بیشتری جذب کنند و از آسیب جلوگیری کنند.
  • تمرینات خود را تغییر دهید: ورزش‌های پرتحرک، مانند دویدن، را با ورزش‌های کم‌تأثیر مانند پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری یا شنا را جایگزین کنید. از فعالیت هایی که استرس بیش از حد به تاندون مچ پا شما وارد می کند، مانند دویدن در تپه و فعالیت های پرش خودداری کنید.
  • سطوح در حال اجرا را با دقت انتخاب کنید: از دویدن روی سطوح سخت یا لغزنده خودداری کنید یا آن را محدود کنید. برای تمرینات در هوای سرد لباس مناسب بپوشید و کفش های ورزشی مناسب با بالشتک مناسب در پاشنه بپوشید.
  • شدت تمرین را به آرامی افزایش دهید: آسیب تاندون  پا معمولاً پس از افزایش ناگهانی شدت تمرین رخ می دهد. فاصله، مدت و دفعات تمرین خود را حداکثر تا 10 درصد در هفته افزایش دهید.

درمان غیر جراحی

درمان بستگی به نوع آسیب تاندون پا دارد. گزینه ها عبارتند از:

  • بی حرکتی:ممکن است از گچ یا آتل برای جلوگیری از حرکت پا و مچ پا استفاده شود و جراحت بهبود یابد.
  • داروها: داروهای ضد التهابی خوراکی یا تزریقی ممکن است به تسکین درد و التهاب کمک کنند.
  • فیزیوتراپی: ممکن است از یخ، گرما یا اولتراسوند درمانی برای کاهش تورم و درد استفاده شود. با بهبود علائم، می توان تمریناتی را برای تقویت عضلات و بهبود دامنه حرکتی و تعادل اضافه کرد.

چه زمانی جراحی لازم است؟

در برخی موارد، ممکن است برای ترمیم تاندون یا تاندون ها و شاید ساختارهای نگهدارنده پا به جراحی نیاز باشد. جراح مناسب ترین روش را با شرایط و سبک زندگی بیمار تعیین می کند. پس از جراحی، فیزیوتراپی بخش مهمی از توانبخشی است.

پارگی تاندون چگونه تشخیص داده می شود

پارگی تاندون چگونه تشخیص داده می شود؟

ارائه دهنده مراقبت های بهداشتی پا و مچ پای شما را به صورت فیزیکی معاینه می کند. آنها توانایی شما را برای حرکت دادن پا در جهات مختلف بررسی می کنند و می بینند که چگونه در برابر فشار وارد شده به منطقه واکنش نشان می دهید. آنها همچنین شکاف را در تاندون بررسی می کنند که نشان دهنده پارگی آن است. همچنین ممکن است از آزمایش‌های تصویربرداری – مانند سونوگرافی یا MRI برای تعیین میزان پارگی  تاندون مچ پا استفاده کند.

بیشتر بخوانید: فیزیوتراپی مچ دست

قبل از مراجعه به پزشک چه اقداماتی را انجام دهیم

حتی قبل از اینکه به دنبال کمک پزشکی باشید، می توانید با پیروی از روش RICE (استراحت، یخ، فشرده سازی، ارتفاع) درد و تورم تاندون آسیب دیده را کاهش دهید:

  • با دور نگه داشتن پای آسیب دیده استراحت کنید.
  • یخ را روی ناحیه آسیب دیده بمالید.
  • مچ پای خود را بپیچید تا ناحیه آسیب دیده فشرده شود و از تورم بیشتر جلوگیری شود.
  • برای کاهش تورم، پای خود را در سطح قلب یا بالاتر از آن قرار دهید.

بهبود کامل پارگی تاندون  معمولاً حدود چهار تا شش ماه طول می کشد. درمان پزشکی برای پارگی  ممکن است شامل موارد زیر باشد:

  • بریس یا گچ راه رفتن: درمان غیر جراحی برای پارگی تاندون آشیل مستلزم بی حرکت کردن پا و مچ پا آسیب دیده است. ارائه دهنده شما پا، مچ پا و ساق پا را در یک بریس یا گچ پیاده روی قرار می دهد. پا و مچ پا به سمت پایین خم می شوند تا تاندون آشیل بتواند بهبود یابد.
  • جراحی: اکثر ارائه دهندگان، ترمیم جراحی پارگی تاندون در افراد فعال و میانسال یا جوان تر توصیه می کنند. در حین جراحی، جراح دو سر تاندون پاره شده را دوباره به هم بخیه می‌زند. پس از جراحی، برای بی حرکت کردن تاندون در حین بهبودی، به گچ روی ساق پای خود نیاز دارید.
امتیاز شما به این مطلب

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *